Keizersnede

De meest uitgevoerde operatie ter wereld? Een keizersnede natuurlijk. Bijna iedereen kent wel iemand die deze ingreep reeds heeft ondergaan.

Een keizersnede of sectio caesarae, zoals de wetenschappelijke benaming luidt, is een operatieve ingreep waardoor de vrouw niet op de natuurlijke manier bevalt maar het kind ter wereld gebracht wordt via de buikwand.

Redenen voor een keizersnede

Er bestaan verschillende redenen om tot een keizersnede over te gaan. Een van de meest voorkomende redenen is een stuitligging of een andere ligging van de baby waardoor de bevalling bemoeilijkt wordt. Ook een disproportie van de grootte van het baringskanaal of het bekken en de grootte van een kind kan een keizersnede noodzakelijk maken. Verder is een keizersnede ook nodig als de moeder gezondheidsproblemen (diabetes,  hartziekte, enz.) heeft. Ook in geval van foetale nood, als het kind dus in acuut ernstig gevaar is, is een keizersnede nodig. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn bij de loslating van de placenta of een uitgezakte navelstreng.

Hoe gebeurt een keizersnede?

In de meeste gevallen gebeurt een keizersnede via de ‘bikinisnede’. Dat is een dwarse snede van 10 à 15 centimeter vlak boven het schaambeen. Deze methode geeft het minste risico op infecties en andere complicaties. Als deze dwarse snede wegens de ligging of de grootte van de foetus onmogelijk is, kiest men soms voor een verticale incisie. Daarna wordt de baby via een snede in de baarmoeder naar buiten gehaald.

Risico’s

Vandaag de dag is een keizersnede een relatief veilige ingreep. Toch blijft het een operatie waar de nodige risico’s aan verbonden zijn. Complicaties zijn onder meer endometritis, zwaar bloedverlies, trombose, infectie van de wond, etc. Complicaties voor de baby zijn kleine letsels ten gevolge van de ingreep en ademhalingsproblemen in de dagen na de bevalling.