Ziekte van Hashimoto
De ziekte van Hashimoto is in het westen de meest voorkomende oorzaak van schildklierproblemen. De schildklier zwelt, neemt een abnormale omvang aan en gaat uiteindelijk steeds trager functioneren. Daardoor komt er te weinig schildklierhormoon vrij en komt de werking van het hele lichaam in gedrang. Schildklierhormonen zijn immers verantwoordelijk voor de manier waarop je lichaam met energie omgaat. Hieronder lees je meer over de oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling van de ziekte van Hashimoto.
Oorzaken van de ziekte van Hashimoto
De aandoening wordt veroorzaakt door een auto-immuunreactie: dit wil zeggen dat je lichaam om een onverklaarbare reden je eigen schildklierweefsel plots als iets «vreemd» beschouwt. Je immuunsysteem zal dan antilichamen aanmaken, die dit weefsel aanvallen.
Vrouwen worden vaker door de ziekte getroffen dan mannen, ze zijn het meest kwetsbaar tussen hun 30ste en hun 50ste levensjaar. Andere mensen met een verhoogde kans op het krijgen van de ziekte van Hashimoto zijn patiënten die lijden aan het syndroom van Turner, aan inflammatoire darmziekten, aan hepatitis C of coeliakie.
Symptomen van de ziekte van Hashimoto
De auto-immuunreactie zelf manifesteert zich niet echt in symptomen. Maar wanneer de schildklier als gevolg van de reactie steeds trager begint te werken (hypothyreoïdie), uit dit zich meestal in meerdere uitwendig waarneembare symptomen. Patiënten zijn depressief, vermoeid en zwak. Ze hebben broze nagels, een droge en bleke huid, zijn geconstipeerd en zijn zeer gevoelig voor koude.
Wat de inwendige symptomen betreft, zal een arts kunnen vaststellen dat de schildklier gezwollen is en hard staat. Dit kan druk zetten op andere elementen in je hals.
De symptomen van hypothyreoïdie zijn divers en ontwikkelen zich zeer traag. Men kan ook aan de ziekte lijden zonder dat er zich symptomen manifesteren.
Diagnose en behandeling
De diagnose van de ziekte van Hashimoto kan meestal eenvoudig gesteld worden met een bloedtest. In je bloed zal men sporen vinden van de antistoffen die je lichaam aanmaakt om je schildklier te bestrijden. Wanneer de diagnose onzeker is, wordt meestal een biopsie van de schildklier uitgevoerd. Dit wil zeggen dat men een stukje weefsel van het orgaan wegneemt om het te bestuderen.
Wat de behandeling betreft, kan men de ziekte niet genezen. Wel kan men de hypothyreoïdie die er op volgt behandelen. Dit wil zeggen dat men het tekort aan schildklierhormonen in je lichaam (door de traag werkende schildklier) zal opvangen met medicatie. Deze medicatie bevat levothyroxine, een kunstmatig schildklierhormoon. Patiënten nemen deze medicatie doorgaans de rest van hun leven.
