Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Herstellen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Na de operatie blijft de vrouw een dag meerdere dagen in het ziekenhuis. Daarna zal het nog twee tot drie maanden duren voor ze volledig hersteld is. Het herstel van een operatie met bikinisnede duurt langer dan dat van een kijkoperatie.

De eerste dagen na de operatie is het aan te raden niet te veel taken op je te nemen. Je zult sneller moe zijn en kunt minder aan. Daarom kun je best zoveel mogelijk rusten.

De eerste zes weken kun je best geen zware dingen optillen. Tegen de pijn kun je een pijnstiller als paracetamol innemen. Als er sprake was van veel bloedverlies, worden ijzerpillen voorgeschreven.

Zwemmen, douchen en in bad gaan vormen geen probleem als je alleen maar buiklittekentjes hebt. Seks vormt op zich geen probleem, maar als je nog last hebt van een gevoelige buik, kun je er best even mee wachten.

Omgaan met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een kindje verliezen na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan een enorme psychische weerslag op je hebben. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap mag zeker niet onderschat worden, want in feite is het hetzelfde als een miskraam.

Doordat de zwangerschap plots afgebroken werd, is de hormonenbalans in het lichaam bovendien niet meer in evenwicht, waardoor de vrouw zich erg depressief kan voelen.

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is vaak een spoedoperatie nodig geweest, waardoor er weinig aandacht was voor emotionele ondersteuning. Na de operatie sukkelen zij met gevoelens van verdriet, woede en angst. De omgeving weet vaak niet hoe hierop te reageren en hoe ermee om te gaan. Psychische begeleiding kan dan aangewezen zijn. Zoek zeker hulp als je voelt dat je het alleen niet meer aankan.

Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ervaren veel vrouwen angst voor de volgende zwangerschappen. Zij vragen zich af of ze nog wel zwanger kunnen worden en hebben schrik dat die zwangerschap ook niet goed zal verlopen. Ook hier kan psychische begeleiding aangewezen zijn.

Ook contact met lotgenoten, vrouwen die hetzelfde meegemaakt hebben en je dus begrijpen, kan een grote troost zijn.