Een miskraam (vaak spontane abortus genoemd) is het verlies van de foetus voordat de 24ste week van de zwangerschap voltooid is. Spijtig genoeg komt dit vrij vaak voor. Ongeveer 1 op de 10 moeders is er slachtoffer van. De kans op een miskraam neemt toe met de leeftijd. Vrouwen boven de 45 jaar hebben zelfs 50% kans dat ze hun vrucht verliezen.
Oorzaken miskraam
Het is bijzonder moeilijk de juiste oorzaak van een miskraam te achterhalen. Onderzoek heeft uitgewezen dat het in ongeveer de helft van de gevallen een gevolg is van een soort chromosoomafwijking. De vrucht kan zich in dat geval niet normaal ontwikkelen en wordt uit het lichaam gestoten. Dit wil niet zeggen dat een volgende bevruchting ook automatisch aanleiding geeft tot een miskraam. Nader onderzoek naar de juiste oorzaak zal dan ook meestal pas gebeuren na een tweede miskraam. En zelfs dan levert dat zelden een duidelijke verklaring op.
Hoe gebeurt het?
Bloedverlies is meestal het eerste verschijnsel. Wanneer dit in combinatie met hevige pijn in de onderbuik voorkomt, is de miskraam niet meer veraf. De pijn wordt veroorzaakt door de samentrekkende baarmoederspier die de vrucht er zo snel mogelijk wil uitpersen en is vergelijkbaar met hevige weeën. De vrucht die geboren wordt is meestal al een tijdje dood, waardoor weefselafbraak reeds heeft plaatsgevonden. Dit heeft als gevolg dat een miskraam geen mooie bevalling is en dat de vrucht vaak niet meer herkenbaar is.
Een mentale boosdoener
Fysiek herstellen de meeste vrouwen vrij snel van een miskraam, maar mentaal is het herstel heel wat moeilijker. Dit zegt veel over het snel ontwikkelend moedergevoel. Vanaf de bekendmaking van de zwangerschap wordt een band met het ongeboren kind opgebouwd, die compleet verbroken wordt door een miskraam. Alle mooie toekomstverwachtingen vallen in duigen. Elke vrouw maakt op dat moment een soort rouwverwerkingsproces mee, terwijl de vrucht vaak nog maar enkele weken oud is en nauwelijks als een baby beschouwd kan worden. Dat proces kan soms zelfs jaren aanslepen en heeft als gevolg dat de vrees voor wiegendood na een latere bevalling veel groter wordt. Een miskraam is voor een moeder absoluut op zijn minst traumatiserend te noemen.
