Geelzucht bij pasgeborenen

Ook pasgeborenen kunnen een bepaalde vorm van geelzucht hebben die te wijten is aan te hoge concentraties bilirubine in het bloed. Deze aandoening heet, in wetenschappelijke termen, icterus neonatum of hyperbilirubinemie.

Naar schatting een derde van alle baby’s zou deze aandoening hebben. Bilirubine is een afvalproduct van de rode bloedcellen, een galkleurstof die in de milt ontstaat uit hemoglobine (rode bloedlichaampjes) en door de lever wordt afgescheiden.

Of je baby te veel bilirubine in het bloed heeft, kun je onder meer zien door op de huid te drukken. Als de drukplek wit blijft, dan is de concentratie nog laag. Als ze lichtjes geel wordt, is de concentratie erg hoog.

De stof die voor de omzetting zorgt is bij pasgeborenen vaak nog niet of niet voldoende aanwezig. Dat is enkele dagen na de geboorte wel het geval. De geelzucht zou binnen de paar weken moeten verdwijnen.

Risicofactoren

Baby’s die te vroeg geboren worden of de eerste dagen na de geboorte veel gewicht verliezen, lopen een groter risico op geelzucht. Andere risicofactoren die het risico op geelzucht na de geboorte verhogen zijn blauwe plekken na een moeilijke geboorte, een infectieziekten, slecht drinkgedrag of meer dan een dag wachten met hun stoelgang. Een moeder die diabetespatiënt is of bepaalde geneesmiddelen gebruikt heeft, kan ook het risico vergroten.

Behandeling

Bij lichte vormen van geelzucht besluit men vaak het wiegje van de baby dichtbij het raam te zetten. Het licht zorgt er immers voor dat de bilirubine afgebroken wordt. Een echte behandeling is echter niet nodig. Extreme gevallen van geelzucht kunnen hersenschade veroorzaken. Bij zwaardere gevallen gaat men over tot fototherapie. Het baby’tje wordt dan onder een ultraviolette lamp, die ervoor zorgt dat de bilirubine sneller en gemakkelijker afgescheiden wordt, gelegd. Daarbij moeten de oogjes van de baby afgedekt worden met een verband of een brilletje.