Symptomen van ADHD

ADHD is een gedragsstoornis die gevormd wordt door twee polen: hyperactief gedrag en aandachtstekort. De symptomen van de stoornis groeperen zich dan ook rond deze twee begrippen. Er bestaan echter ook vormen van ADHD waarbij het kind of de volwassene lijdt aan een aandachtstekort, maar niet hyperactief is. Dit noemt men ADD (Attention Deficit Disorder). Omgekeerd kan het ook voorkomen dat een persoon lijdt aan hyperactiviteit, maar geen last heeft van aandachtstoornissen. Deze variant wordt hyperactieve-impulsieve ADHD genoemd.

De symptomen van hyperactiviteit

Deze symptomen kunnen reeds aanwezig zijn bij jonge kleuters en zijn bijna altijd aanwezig voor de leeftijd van zeven jaar. Deze kinderen praten vaak erg veel en zijn altijd in de weer. Ze lopen geregeld met dingen in hun handen te prutsen, wanneer ze moeten zitten beginnen zij te kronkelen. Blijven zitten is erg moeilijk voor hen, want ze willen altijd rondwandelen of rondlopen. Ze hebben ook moeite met in stilte te spelen of met het deelnemen aan rustige ontspanningsactiviteiten. Ook wanneer het niet past, proberen zij te lopen of te klimmen.

De symptomen van aandachtstekort

In tegenstelling tot hyperactiviteit, begint een aandachtstekort pas op te vallen wanneer het kind een verandering van zijn of haar omgeving meemaakt. In de meeste gevallen is dit de eerste schooldag, ook omdat het kind daar terecht komt in een intellectueel uitdagende omgeving. Kinderen met een aandachtstekort zijn verstrooid en vergeetachtig. Ze kunnen niet aandachtig blijven tijdens taken of activiteiten. Zij hebben geen oog voor details en maken vaak fouten door onzorgvuldigheid. 

Kinderen met een aandachtsprobleem worden snel afgeleid door onbenulligheden en stoppen hun bezigheden geregeld om iets te gaan bekijken of beluisteren, dat voor anderen geen waarde heeft. Daardoor bewegen zij vaak van de ene onafgewerkte activiteit naar de andere. Hun studie –en werkgewoonten zijn ongeorganiseerd en chaotisch, ze hebben moeite om schoolwerk of papierwerk tot een goed einde te brengen. Ze neigen ook naar het uitstellen van taken en opdrachten. Tot slot zijn kinderen met een aandachtstekort ook stuurloos in conversaties: ze volgen het gesprek niet helemaal, luisteren niet naar anderen en letten niet op details of gespreks- en beleefdheidsregels in sociale situaties.