Omgaan met boulimie

Families zijn vaak overstuur als ze ontdekken dat een kind een eetstoornis heeft. Verschillende emoties en gedachten steken de kop op bij ouders. Het is belangrijk dat ouders zich gesteund voelen in hun eerste reactie. Ontkenning, schuldgevoelens, angst en woede zijn veel voorkomende en zeer normale reacties op het ‘het slechte nieuws'.

Ontkenning

Zoals bij het meeste slecht nieuws ligt het in de menselijke aard om het te ontkennen, of toch minstens te minimaliseren en te relativeren.

Het is heel moeilijk toe te geven dat we een verkeerd beeld hebben van onze eigen kinderen. Als men als familie moet vaststellen dat er geen medische oorzaak is, maar dat deze symptomen te wijten zijn aan een eetstoornis, dan is dit soms zeer confronterend.

Het is normaal dat je in eerste instantie een onaangename waarheid niet onder ogen wilt zien. Vooraleer je actie kan ondernemen om jezelf of je omgeving te veranderen, moet je op een neutrale manier het probleem onder ogen durven zien. Het probleem is niet enkel de eetstoornis op zich, het probleem is ook de eigen reactie op deze eetstoornis. Daarom sta je best stil bij de eigen eerste reactie op het slechte nieuws van een eetstoornis.

Na het eerste ongeloof en de eerste frustratie begin je de beschikbare informatie (bijvoorbeeld van de therapeut) te verwerken.

Schuldgevoelens

Zoals bij de meeste psychologische aandoeningen, voelen ouders zich vaak verantwoordelijk en hebben ze schuldgevoelens.

Wees je er bewust van je als ouder niet de oorzaak van de eetstoornis bent, maar dat je ze ook niet zelf kunt oplossen. Het is moeilijk om te aanvaarden dat je zelf weinig kan doen aan de situatie. Het is moeilijk om te beseffen dat de kans dat jouw kind herstelt, sterk zal afhangen van de mate waarin hij of zij zelf verantwoordelijkheid zal opnemen om te genezen. De mogelijkheden als ouder beperken zich hoofdzakelijk tot het steunen van het kind, terwijl het kind zelf de grootste inspanning zal moeten leveren om te genezen.

Angst

Het is normaal dat kinderen die hun gezondheid in gevaar brengen, ouders angst inboezemt. Als ouder krijg jeinformatie over de gevaren van een eetstoornis en het is dan ook niet verwonderlijk dat de angst nog toeneemt. Ouders voelen zich dan ook vaak overmand door de hoeveelheid en complexiteit van de informatie die ze moeten verwerken.

Woede

Voor veel ouders worden kwaad omdat hun kind zoveel geheimen (over het gestoord eten) heeft of het ervoor kiest om ongezond te leven. Je kan ook kwaad en gefrustreerd zijn omdat jouw kind zich verzet tegen behandeling.

Wees je er bewust van dat kwaadheid als reactie vaak voorkomt, zelfs als anderen daar weinig begrip voor