Luizen

Hoofdluizen zijn kleine ongevleugelde insecten die leven op de hoofdhuid. Neten zijn kleine eitjes en zitten als witte bolletjes aan de haren gekleefd, ze zijn heel moeilijk te verwijderen. Uit de neet komt de nimf, een kleine versie van de gewone hoofdluis. Na een week ontwikkelt de nimf zich tot een volwassen hoofdluis, de luis heeft dan de grootte van een sesamzaadje en is grijsbruin van kleur. De volwassen luizen nestelen zich meestal dicht bij de haarwortels en zijn moeilijk te zien. De hoofdluis is niet gevaarlijk en kan geen ziektes overbrengen. Hoofdluizen zijn niet het gevolg van een onhygiënische levenswijze. De luis prefereert net schoon en gewassen haar.

Kenmerken

De luis heeft een lengte van 2,5 tot 3 millimeter. De kleur is bruin tot grijs en is enigszins doorzichtig, soms is de rode kleur van het opgezogen bloed te zien. De kleur van de luis komt ongeveer overeen met het pigment in het haar van zijn gastheer. Het achterlijf is goed te onderscheiden van de voorzijde doordat het verdikt en duidelijk gesegmenteerd is.

De kop bevat twee zeer kleine ogen waarmee de luis slecht kan zien en alleen verschillen tussen dag en nacht kan waarnemen. De kop is voorzien van twee antennes. Aan de voorzijde van het lichaam zijn drie paar poten aanwezig, met deze poten grijpen de luizen zich met behulp van grijpklauwtjes vast aan het haar. De vrouwtjes zijn meestal iets groter dan de mannetjes, vooral als ze eitjes dragen. De hoofdluis voedt zich uitsluitend met menselijk bloed, gemiddeld 3 tot 6 keer per dag. Als hij geen bloed kan zuigen, sterft de luis heel snel. Klachten van de patiënten komen niet voort uit het bloed zuigen zelf, maar uit de bijtgaatjes die voor hevige jeuk zorgen.

Plaatsen

De hoofdluis nestelt zich het liefst aan de donkerste delen van de schedel, hij heeft een hekel aan licht. Hoofdluizen bevinden zich het vaakst achter de oren, omdat het daar warm en vochtig is. Als het te koud of te warm wordt sterven de luizen snel. Omdat meisjes over het algemeen langer haar hebben dan jongens, komt de hoofdluis vaker voor bij hen. Mensen met kroeshaar zijn minder vatbaar voor het krijgen van luizen door hun krullerige haartype waar hoofdluizen een hekel aan blijken te hebben. Scholen zijn broeihaarden van luizen, daar kunnen luizen zich gemakkelijk van het ene slachtoffer naar het andere verplaatsen.