Reflexologie

Reflexologie, ook wel reflexzonetherapie, is een alternatieve geneeswijze die uitgaat van het principe dat alle organen, botten, spieren, weefsels en spieren in verbinding staan met je voeten.

Geschiedenis

Reflexologie is al verschillende duizenden jaren oud. Uit bronnen blijkt dat onder meer de Egyptenaren, de Chinezen en de Indianen al gebruik maakten van drukpunten en voetmassages. Grote handelskaravanen uit India en China namen de techniek mee naar Europa.

Die kennis van de oude volkeren is grotendeels verloren gegaan, maar in 1913 schreef William Fitzgerald, een Amerikaanse keel-, neus- en oorarts een boek over de therapie.  Hij verdeelde het lichaam in 10 verticale zones. Als je op een bepaalde plek druk uitoefende, had dat volgens hem een positieve invloed op andere plekken in het lichaam.

Zijn ideeën werden verder uitgewerkt door Joe Shelby Riley, die specifieke punten op de handen en voeten vastlegde.  Maar het was de Amerikaanse fysiotherapeute Eunice Ingham die de therapie zijn naam gaf en verder uitwerkte.

Theorie

Het idee achter de reflexologie is het evenwicht van lichaam en geest. Als de energiestroom in ons lichaam verstoord wordt, heeft dat kwalijke gevolgen voor je lichaam. Dan hebben we baat bij een reflexzonetherapie. 

Refelexologen zouden verstoringen van de energiestroom kunnen opheffen door de gespannen plekken op de voet die in verbinding staan met drukpunten op het lichaam te masseren.

Bij toepassing van reflexologie, kunnen tal van kwaaltjes verholpen worden. Denk aan stress, vermoeidheid, slaapstoornissen, hoofdpijn, rugpijn, gewrichtsklachten, maag- en darmklachten, huidproblemen, ademhalingsklachten, enz.

Reflexologie werkt niet alleen genezend, maar heeft ook een positief effect op je energieniveau. Volgens wetenschappelijk onderzoek is er echter geen verband tussen de zones op de voet en de organen en lichaamsdelen.